Fáádá teologisâš čielgiittâs  

Ellee keđgi – Ellee kirkko 

Säämi kirkkopeeivij fáddá muštâl noonâ keđgivuáđust já mist Kristusân, ellee kiäđgán, kullein meiddei ellee keđgin, ellee kirkkon.  

“Puáttiđ suu luus, ellee keeđgi luus, kođe ulmuuh láá hilgom mutâ kote lii Immeel valjim já suu čoolmijn tiivrâs. Já ráhtojus jiejah-uv ellee keđgin vuoiŋâlâš visten!” (1. Piät. 2, 4-5, rijjâ jurgâlus) 

Kristus lii Immeel valjim ellee rähtimkeđgi. Mii sun avžut puáttiđ Kristus luus, ko talle mij še šoddâp ellee keđgin, main viste ráhtoo. Taat vuoiŋâlâš viste lii kirkko, siärvus, mon Kristus tuárju vuáđđun. Sunjin, ellee kiäđgán, oskodijnân mij lep ellee kirkko. 

Maid meerhâš leđe ellee keđgi, ellee kirkko? Eellim lii jotteem. Ellee áppád toohâđ, vuáháduđ, hammiđ tááláá já puáttee ääigi já vaiguttiđ jieijâs pirrâsân. Sämmilii ärbivyevist luándun vuáhádum lii kuávdášlâš. Siärváduvâstkis olmooš finnee ellee kiirkon uásálistdijnis ruokkâdvuođâ já vyeimi, já ellee keeđgih láá vyestivyeimi, mii nähcee mutteđ eellim máhđulâšvuođâid siärváduv keđgivuáđu alne. Jäävvil vuárdá enâmist valmâšin šoddâđ.  

“Juáháš, kote kulá täid muu saanijd já parga toi mield, lii tego jiärmálâš almai, kote huksij vistees källee oolâ. Rášuarve poođij, virdeh tulvii já korrâ pieggâ posoi táálu njeigâ, mut tot ij viirrâm, tastko tot viste lâi rahtum källee oolâ.” Matt. 7, 24-25 

Källee oolâ huksiidijnân mij tiettip vissásávt, ete viste kiärdá šooŋâ. Suu säänih já lopádâsah pisoh veikâ mii kevâččij, já Sun lii mii mield veikâ maid feeriiččijm.