Så meiningsmetta dei er begge to. Dei er to handlingar som utfordrar oss som menneske. Gjenkjennelege, og mykje brukte, fordi dei samlar opp i seg så mange menneskelege erfaringar. Kanskje mest av nederlag, men også av mot og trass og tru.
Å ta sin kross opp, blir ofte forstått som å gjere det du ikkje kan kome utanom. Det som er ditt lodd i livet. For nokre er krossen ei sorg som ikkje er til å bere. For andre ei tyngande oppgåve. Eller kanskje er min kross ei vanskeleg tid som eg må gjennom for at noko godt skal kunne skje. Slik ein konfirmant svarte så klokt: « Nokre gongar er det nødvendig med motstand for at vi skal kome vidare som menneske».
Jesu kross lyser som eit sigerteikn for alle som ber sine bører. Han som sjølv bar krossen, veit korleis livsbøra kan tynge. Ber børa saman med oss. Går først, og går saman med. Viser at vi går mot ein god ende.
For dei første kristne betydde det å følgje Jesus motgang og forfølgingar. Og slik er det også i dag mange stader, der trua på Kristus slo rot lenge før ho vart vår tru. Å ta krossen sin opp for Kristi skuld, kva er det? Kanskje er det å løfte evangeliets lys endå høgre. Dele det med frimod. Bere det dit der mørket er tyngst, eller dit sanninga er skuggelagt.
Gud vil noko med oss. Trur på oss. For den som elskar deg har også forventningar til deg. Kjærleik er ikkje berre å stryke etter håra. For kjærleiken er ikkje likegyldig. Kjærleik er relasjon og gjensidigheit. Kjærleiken ser kva som bor i deg. At du er viktig, og at ditt liv utgjer ein skilnad.
Så er det dette det handlar om, kanskje, det å ikkje tape si sjel: å vende seg dit sjela får lys så vi kan bli meir dei vi var skapte til å vere.
Ett er nødvendig.
Ett er nødvendig
her i denne
vår vanskelige verden
av husville og heimløse:
Å ta bolig i seg selv.
Gå inn i mørket
og pusse sotet av lampen.
Slik at mennesker på veiene
kan skimte lys
i dine bebodde øyne.
Hans Børli
---------
Tekster på 4. søndag i treenighetstiden – Søndag 17. juni 2018
- Jos 24,19–24 Herren vil vi tjene
- Ef 2,1–10 Skapt til gode gjerninger
- Matt 16,24–27 Å følge etter Jesus