- For meg er kyrkja ein god plass å vera. Difor ynskjer eg at kyrkja skal ha den plassen i livet vårt som den har i dag. Ho gir oss ein balanse i livet.
- Gudstenestene har utvikla seg positivt frå då eg vaks opp. Døra er vorten høgaren og porten vidare, og slik tykkjer eg det skal vera. Alle som vil, skal få koma i kyrkja.
- Eg vaks opp med ein bestefar som var medhjelpar til presten sin i Kaupanger stavkyrkje. Det var fem-seks kilometer til kyrkje, og me hadde ikkje bil. Eg gjekk ofte med han. Foreldra mine var bønder og hadde ikkje høve til å vera med. Men dei fekk alltid med seg gudstenesta i radioen.
- Preikene kan få meg til å tenkja etter. Eg tykkjer det er interessant å høyra på. Ofte tenkjer eg at dette hadde eg godt av å høyra. Å få ord med seg på vegen frå kykja kan gjera kvardagen lettare.
- Eg trur at det finst ei kraft. Me vert utfordra dagleg av både gode og vonde krefter, men det er opp til oss menneske å ta det rette valet.
- For meg er det eit høgdepunkt når Leikanger Musikklag har sin midnattskonsert juledag. Då vert bodskapen formidla på ein fantastisk måte gjennom musikk og song.
Edith spelar barytonsaksofon i Leikanger Musikklag. Ho driv høgdegarden Eggum saman med Helge Sjur. Dei har fem vaksne barn og fem barnebarn.
Utdrag frå side 130 i Kyrkjefolk av Egon Askvik (Skald forlag)