Dåpen er ei gåve som blir gitt oss på grunn av Guds kjærleik og ikkje på grunn av den enkeltes trådde. Dåpen er inngangen til eit fellesskap av kristen tru og tradisjon. Han er ei handling basert på tillit til at Guds løftar berar gjennom liv og død. Det er lett å tenka: «trur eg nok?» Svaret til dåpen på dette er at det er ikkje vi sjølv, men Guds løfte og kjærleik som held og som ber dåpshandlingen.
Dåpen – vi blir nemnde ved namn
Når foreldre ber barnet sitt til dåp, er det for å gi barnet ein tilhørighet som er verdifull.
Dåpen er ingen navngivingseremoni, men i dåpen blir nemnd vi ved namn i ein offentleg samanheng i fellesskapet til forsamlinga, og for Gud.
Dåpen – ei heilag handling
Dåpen er eit sakrament og ei heilag handling. Vi blir døypte «etter Jesu Kristi ord og befaling», som er Dåpsbefalingen i Matteusevangeliet (kap 28, v18-20). Vatnet er sentralt i dåpen. Vatnet er livsviktig for alt som lever, og vatnet er symbol for liv og vekst.
Dåpen – eit håp
Livet er både sterkt og skjørt. Vi ser stadig ondskapens og verkelegheita til døden, i oss og rundt oss. Dåpen tar ikkje bort det som er vondt eller vanskeleg, men han gir ein ny dimensjon. Dåpen gir håp fordi han er forankra i Guds løfte. Ved dåpen blir det lesen frå Matteusevangeliet, der Jesus seier: «Og sjå, eg er med dykk alle dagar inntil enden i verda." (Matt. 28, v 18-20).
Dåpen – ei ramme
I dåpen får vi del i eit håp som sprenger grensene til døden. Kvar einaste dåpshandling blir avslutta med desse orda:
Lova vera Gud, vår Her Jesu Kristi Far,
han som i riket sitt miskunn har fødd oss på ny
til eit levande håp
ved Jesu Kristi oppstandelse frå dei døde! 1 Pet1,3.
Dette blir òg lese ved kyrkjelege gravferder. Liv og død er ramma inn av dette håpet.
Praktiske førebuingar:
Ved dåp av barn: Bli samde om val av dåpskjole, kven som skal bera og kven som eventuelt skal ta av dåpslua.