Intervjuer: Per Øyvind Fredin
I 2024 fekk Kirkens Nødhjelp Innlandet ny regionskoordinator, Emmanuel Amarh. Eg fekk møte han ein av dagane før sjølve aksjonsdagen, som er 8. april her i Nord-Fron.
Grunnen til at han jobbar i Kirkens Nødhjelp kjem av at han er frå Afrika, og at han har sett korleis forholda er der. Det er mange som har behov for hjelp. Han kjenner seg heldig over å bu i Noreg. Og så ønskjer han å hjelpa dei som bur i Afrika, seier han. Så har han studert religion, society and global issues på Menighetsfakultetet, og forska for Metodistkirkens misjonsselskap på prosjektet deira i Liberia. Han poengterer at han har sett korleis «det er der ute». Og at «det kjennes godt å hjelpe andre». Vatn er ikkje noko du kan jobbe hardt for å opne. Det handlar dessverre for mange om kvar du er født og det er ikkje noko du heller bestemmer sjølv.
Emmanuel med sine etniske røter i Afrika har ein anna type forutsetning for å tale på vegne av problematikk i andre delar av verda, enn kanskje ein etnisk nordmann. Å identifisere seg med eit anna folk krevjar ei tilknyting. Hans tilknyting til hans heimland kan bidra til eit sterkare kall og dedikasjon.
Kva inneber jobben din?
- Jobben min inneber å formidle og engasjere kyrkjelydane i Innlandet om Kirkens Nødhjelps arbeid. Fasteaksjonen gjer så vi saman kan redde liv, krevje rettferd og bidra til robuste lokalsamfunn ute i ein verd der krisene rammar. Vi har no aldri, ikkje i min levetid, sett så mykje krig og katastrofar som det er i dag.
Sjølv om Emmanuel opphavleg er frå Afrika, vaks han opp på austlandet og var konfirmant der. Han tenkjer tilbake på tida då han var konfirmant i Drammen. Det var fascinerande og interessant å skulle hjelpe andre som ikkje var i nærleiken her. Han visste ikkje då at han skulle engasjere seg i arbeidet til Kirkens Nødhjelp. I vaksen alder har han tidlegare jobba med integrering i Røde Kors og med å hjelpe folk inn i arbeidslivet i NAV sine oppfølgingstiltak.
Emmanuel er ’92-modell. Å banke på dører til familie og vener er noko han kjenner seg igjen i. Vi undrar oss over korleis dette kan være i dag.
Kva tenkjer du om at konfirmantane som veks opp no lev i ei anna tid? Har dagens konfirmantar det like lett for å banke på dører?
- Dei unge banker ikkje like mykje på dører som det da du og eg var små for å besøke vener og sånt, ikkje sant. Det kan vere litt flautt, eller dei kan være litt redde for å banke på, men folk er som regel hyggelege når ein ringer på.
Kan det vere ein barriere?
- Det kan vere ein liten barriere dei første to dørene ein bankar på. Vi snakkar litt saman om dette. Dagens konfirmantar bruker sosiale media, og kontaktar kvarandre via kanalar på nettbaserte plattformer.
Kva om konfirmantane kunne spreidd ordet om fasteaksjonen til sine kjente og kjære? Å nå ut med bodskapen er det sentrale for aksjonen «Det er håp i ein dråpe vatn». Vi ønskjer dokke konfirmantar og kyrkjelyd ein god aksjonsdag, og lyser signing over oppdraget.
F.v.: Emmanuel Amarh fra Kirkens Nødhjelp Innlandet og diakon, Per Øyvind Fredin.